Bir dişi kartal, yavrularının babasını nasıl seçer?
Önüne gelen ilk kartalı seçmez. Onu sınar.
Bir ağaçtan bir dal koparır, gökyüzüne yükselir ve daireler çizmeye başlar.
Etrafında erkek kartallar uçarak onu etkilemeye çalışır.
Birden dalı bırakır.
Ve sınav başlar.
Erkek kartallardan biri dalışa geçer, dalı havada yakalar ve onu nazikçe — gagasını onun gagasına değdirerek — geri verir.
Dişi kartal tekrar bırakır.
Yine ve yeniden.
Eğer her seferinde erkek kartal onu kusursuz şekilde yakalamayı başarırsa — ancak o zaman onu seçer.
Çünkü bir gün, bu erkek kartal çok daha değerli bir şeyi — düşmekte olan yavrularını — yakalamak zorunda kalacaktır.
Birliktelikten sonra çift, yüksek bir kayalığın üzerine sağlam dallardan oluşan bir yuva yapar.
Daha sonra, kendi vücutlarından tüyler kopararak yuvanın içini yumuşacık yaparlar.
İşte dişi kartal yumurtalarını buraya bırakır.
Yavrular doğduğunda, anne ve baba kartal onları kanatlarıyla örter, besler, güneşten ve yağmurdan korurlar.
Yavrular büyür, güçlenir, tüyleri çıkmaya başlar.
Esnemeyi, dengede durmayı, vücutlarının altındaki rüzgârı hissetmeyi öğrenirler.
Ve sonra… asıl ders başlar.
Baba kartal yuvayı bozmaya başlar.
Kanatlarıyla dalları sallar, yumuşak tüyleri söküp atar — geriye sadece sert çubuklar kalır.
Rahat yuva artık huzursuz bir yer olmuştur.
Yavrular anlamaz.
Neden bir zamanlar onları seven anne babaları artık uzak durur?
Neden artık yiyecek getirmezler?
Anne kartal biraz uzağa konar, gagasında taze bir balıkla.
Yavaşça yemeye başlar — ama yavruların erişemeyeceği bir mesafede.
Yavrular çığlık atar, çağırır… ama kimse gelmez.
Ve işte o zaman olur:
Yavrular kıpırdanır, zorlanarak yuvadan çıkmaya başlar.
Bir tanesi dengesini kaybeder, düşer.
Kayalıklardan aşağıya savrulur.
Ama yere çakılmadan önce, dalı havada yakalayan o baba kartal yıldırım gibi dalışa geçer ve onu sırtında yakalar.
Yuvaya geri getirir.
Ve bu alıştırma tekrar eder.
Yeniden.
Yeniden.
Ta ki bir gün, düşerken yavru kartal kanatlarını açıp rüzgârı yakalayana ve uçana kadar.
İşte o zaman, anne ve baba onu balık tutulan nehirleri keşfetmeye götürür.
Artık yemeği onun gagasına vermezler.
Kendi başına nasıl hayatta kalacağını öğretirler.
Kartallar yavrularını böyle büyütür:
Evet, sevgiyle — ama aynı zamanda sınavla, cesaretle ve bilgelikle.
Çünkü anne, çocuklarının yere çakılmasına asla izin vermeyecek bir eş seçmiştir.
Çünkü kartal yavruları uçmayı öğrenmek zorundadır — hayatları boyunca yuvada kalmak için değil.
Ve belki de…
Belki bizlerin de kartaldan öğreneceği bir şey vardır:
Sevgi, eğitim ve sevdiklerimizi uçmayı öğretme sanatı hakkında.
