KERAMET SENDE OLSAYDI...
Bir adam çok sevdiği kadına şiirler yazıyordu.
Sonra o kadın ansızın onu terk etti.
Adam kadının ardından şiirler yazmaya
devam etti.
Daha çok yazdı.
Ve günün birinde çok ünlü bir şair oldu.
Yıllar sonra kadının yaşadığı kente gitti
ve büyük bir şir dinletisi sundu.
Dinleti bittiğinde uğruna şiirler yazılan kadın kolunda kocası ile çıkışa geldi ve adama "merhaba" dedi.
Adam ona sıradan bir insana bakar gibi baktı.
Kadın, "beni tanımadın mı" dedi.
Adam, "hayır tanımadım" dedi.
Nasıl tanımazsın!
Uğruna şiirler yazdığın kadınım ben;
Seni şair yapan kadın...
Adam kadının gözlerine baktı ve şöyle dedi.
“Keramet sende olsaydı, o koluna taktığın
adam da şair olurdu..
Pablo NERUDA
Şiir gibi bakan ADAM’lar
şiirden anlayan KADIN’ları sevmeli.
Sevmeli ki, ziyan olmasın mısralar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder